Zaterdag 18 november op de parkeerplaats van ons eigen zwembad, het is niet echt koud buiten maar toch ben ik wat onrustig en een beetje zenuwachtig. Vandaag een zware wedstrijd tegen De Devel in Zwijndrecht. Met een ietwat gehavend team (Aniek, Mark, Thijs Staps en Thijs van Egdom zijn er niet) rijden we richting het zwembad in Zwijndrecht. Na aanvang van de wedstrijd bleek al snel dat de veel sterker ingeschatte tegenstander toch best meevalt uiteindelijk. Onze kids gaan er voor 200% voor en dat resulteert in een spannende en zeer boeiende wedstrijd om naar te kijken. Beide teams geven elkaar weinig tot geen terrein prijs. Zo staan wij voor, dan zij weer, het gaat gelijk op. Het wordt zelfs nog spannender als in de laatste periode op twee minuten voor het einde de wedstrijd door hen de gelijkmaker wordt gescoord. Alles is dus nog mogelijk. Vlak daarna scoort de thuisploeg op nieuw. Oef…een domper voor ons. Nu moeten we echt alles op alles zetten om onze laatste kansen op een wedstrijdpunt (of liever twee) te pakken. De spanningen lopen steeds hoger op en de seconden tikken weg. Gaat het ons lukken of niet? Reddingen van de beide keepers zijn er volop…en dan, in de allerlaatste seconde van de wedstrijd (ja, er stond écht 0.01 op de klok) gebeurt het…WE SCOREN!!!! Helemaal geweldig gewoon!!! Iedereen juicht en gaat uit zijn/haar dak!!! Dit kan gewoon haast niet waar zijn. We zijn er op het laatste moment in geslaagd om alsnog een punt weg te slepen uit Zwijndrecht. Het werd uiteindelijk 7-7. Alessio scoorde één keer, de overige doelpunten (waaronder de laatste) kwamen van Dylan. 
 
Het lijkt wel of we in de spreekwoordelijke ‘ poule des doods’  zijn ingedeeld. Je zou haast gaan zeggen ‘voor spanning en sensatie kom je kijken bij de pupillen’. Deze wedstrijd leek wel een kopie van de pot die we een maandje geleden speelden tegen ZPB H&L Productions DG2 in Barendrecht. Toen was het ook in de laatste minuut (helaas verloren we) maar deze wedstrijd in Zwijndrecht spande écht wel de kroon! Wat staat ons nog meer te wachten dit seizoen??? De foto's van deze wedstrijd heb ik inmiddels ook weer binnen (dankzij de vader van Cynthia). Je kunt ze vinden in het fotoalbum.

Een deceptie was het voor mij toen ik op de weg van Zwijndrecht naar Vlaardingen (alwaar ik zelf moest spelen met ’t eerste) ontdekte dat ik een lekke band had. Dat merkte ik pas bij Rotterdam-Pernis, maar bij zwembad in Zwijndrecht was ik al tegen de stoep geknald (kan gebeuren). Denk dat ik dus tijd gereden heb met zachte band. Echt niet opgevallen, pas toen radio uit werd gezet. Maar goed, ik sta stil en maak me al gelijk zorgen over de wedstrijd die ik moet spelen (er waren al een paar afmeldingen) en ook hoe ik hier weg zou komen! Dan bel ik o.a. Patrick (m’n aanvoerder) om het mee te delen en nog geen twee minuten later staat ANWB voor me. Die reed toevallig langs en zag me staan en ik maar denken dat dat geregeld was voor me. Tja, op zo'n moment besef je dat het best handig is om lid te zijn van de ANWB, maar dat ben ik dus nie. Hij zag me dus staan en vroeg wat er was. Een belletje naar de zaak gaf hem een paar minuten extra tijd. Hij die voorband wisselen en ging daarna weer weg. Kostte me niet één cent!!! Geweldig toch!!! Lang leve de ANWB!!! En ik daarna met gangetje van max. 90 km/uur over de rijksweg (je voelt je beetje lullig) naar het zwembad gereden en was er gelukkig ruim op tijd. Maar ja, ondanks onze inzet lukte het niet te winnen en zijn we met 10-2 afgedroogd. Zie hier het verslag.